کافيست دلت کمي..فقط کمي گرفته باشد
آن وقت راه مي افتي پياده ، توي خيابان هاي روزهاي پر از خاطره..
راه مي افتي توي خيالت ...
راه مي افتي تا بالاي پشت بام .. تا سرت را بگذاري روي شانه هاي ديوار.. و هق ِ هق ِ گريه..
کافيست کمي دلت گرفته باشد .. و اشک هايت تمام نشوند ديگر..
کافيست..
دل آفريده شده واسه گرفتن
و من هم دوس داشتم رد نگاه ِ پسرک ِ ...
و دوس داشتم اين پستتو..
مخصوصا کافه پيانو رو :دي
دلم واست تنگ شده زياد ..
واسه قاصدک هم .. :)